Το μαύρο ταιριάζει στην κρατική ΕΡΤ

Όλοι οι ξένοι που αντέδρασαν στην απόφαση του Πρωθυπουργού για (προσωρινό) κλείσιμο της ΕΡΤ, είμαι βέβαιος πως εξ ιδίων κρίνουν τα αλλότρια και κάτι τέτοιο είναι απολύτως λογικό. Ακούσαμε πως δεν υπάρχει κράτος στην Ευρώπη χωρίς δημόσια ραδιοτηλεόραση και κάτι τέτοιο είναι μάλλον σωστό. Ακούσαμε εντός και εκτός της χώρας πως όταν πέφτει «μαύρο» στις συχνότητες της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης υπάρχει εκ των πραγμάτων ένα θέμα με την λειτουργία της δημοκρατίας ή τουλάχιστον της κυβέρνησης σε σχέση με τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των πολιτών και κάτι τέτοιο είναι μάλλον δικαιολογημένο.

Όλα αυτά όμως, με ένα τεράστιο «ΑΛΛΑ» που όταν εκφραστεί και στοιχειοθετηθεί σωστά και ακριβοδίκαια, βάζει τα πράγματα σε άλλο επίπεδο και ανατρέπει όλα τα στερεότυπα και τα αυτονόητα που αναφέραμε παραπάνω. Κι αυτό επειδή πλέον μιλάμε για διαφορετικά πράγματα, κοινώς, συγκρίνουμε μήλα με πορτοκάλια και σώβρακα με γραβάτες.
Ας προσπαθήσω αρχικά να εκφράσω το «ΑΛΛΑ» που αναφέρω παραπάνω. Είναι σωστά, λογικά και δικαιολογημένα όσα ντόπιοι και (κυρίως) ξένοι προτάσσουν ως επιχειρήματα σχετικά με το κλείσιμο της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, ΑΛΛΑ στην Ελλάδα, δεν μιλάμε για δημόσια ραδιοτηλεόραση! Στην Ελλάδα, υπάρχει μια ΚΡΑΤΙΚΗ ραδιοτηλεόραση, λάφυρο μέχρι τώρα στα χέρια του κόμματος (ή των κομμάτων πρόσφατα) που κερδίζει τις εκλογές και σχηματίζει κυβέρνηση, σε αγαστή συνεργασία με έναν εσμό αδίστακτων κρατικοδίαιτων συνδικαλιστών.
Δεν νομίζω ότι είναι απαραίτητο να στοιχειοθετήσω σωστά και ακριβοδίκαια τον παραπάνω ισχυρισμό, είμαι βέβαιος πως η πλειοψηφία των αναγνωστών δεν διαφωνεί, ωστόσο, για λόγους ηθικής τάξης θα αναφέρω ορισμένες παραμέτρους που τον τεκμηριώνουν. Είναι γεγονός πως το βαθύ κράτος της μεταπολίτευσης στηρίχθηκε στα διάφορα άνομα συντεχνιακά προνόμια και στην μοιρασιά των προσοδοφόρων κρατικών θέσεων που λειτουργούσαν και ως πολλαπλασιαστές ισχύος του πελατειακού παρακράτους. Οι κρατικοδίαιτοι συνδικαλιστές και τα μεσαία κομματικά στελέχη των κυβερνητικών κομμάτων, που επάνδρωσαν και υπερασπίστηκαν αυτές τις κρατικές θέσεις ενάντια σε κάθε απόπειρα μεταρρύθμισης και εκσυγχρονισμού, εξακολουθούν μέχρι και σήμερα να κυβερνούν στην ουσία την χώρα.  Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΕΡΤ αποτελεί την κορυφή αυτού του παρακυβερνητικού παγόβουνου, την ισχυρότερη εστία κομματοκρατίας, νεποτισμού και κρατικοδίαιτης συνδικαλιστικής κυριαρχίας. Αυτός της ο ρόλος, την καθιστά ηγέτη και οδηγό όλων αυτών που ονειρεύονται την νεκρανάσταση του κρατισμού και ακριβώς το αντίθετο από κάθε άποψη, της έννοιας της ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ όπως την γνωρίζει, την σέβεται και την απολαμβάνει ο αναπτυγμένος πολιτικά και οικονομικά κόσμος. Αυτός της ο ρόλος είναι που την καθιστά και τον πρώτο και ισχυρότερο συμβολικά στόχο για όποιον πολιτικό έχει την βούληση να ξεκινήσει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις που θα οδηγήσουν την χώρα στην νέα εποχή της και θα μετατρέψουν την ΚΡΑΤΙΚΗ ραδιοτηλεόραση σε αληθινά ΔΗΜΟΣΙΑ ραδιοτηλεόραση όπως παντού στον πολιτισμένο κόσμο.
Η χώρα λοιπόν έχει οπωσδήποτε ανάγκη από  ΔΗΜΟΣΙΑ ραδιοτηλεόραση. Δεν έχει καμιά ανάγκη όμως την ΚΡΑΤΙΚΗ ΕΡΤ. H κοινωνία είχε ήδη απαξιώσει στην πράξη τις περισσότερες εκπομπές της και κυρίως τα κατευθυνόμενα και «αντικειμενικά» δελτία ειδήσεων και τις μονόπλευρες και προπαγανδιστικές ενημερωτικές εκπομπές της. Στην εποχή που ζούμε, με τις άπειρες δυνατότητες πληροφόρησης και διασκέδασης, το τελευταίο που χρειάζεται μια σύγχρονη και υγιής κοινωνία, είναι το προπαγανδιστικό μουρμουρητό μιας ΚΡΑΤΙΚΗΣ ραδιοτηλεόρασης. Μαύρο λοιπόν στην ΚΡΑΤΙΚΗ ΕΡΤ, και δεν πιστεύω πως χρειάζεται να ξαναλειτουργήσει με τον τρόπο που μέχρι τώρα λειτούργησε. Μια ΔΗΜΟΣΙΑ ραδιοτηλεόραση, με σαφή προσανατολισμό στην παιδεία και τον πολιτισμό, δεν χρειάζεται τόσα μέσα, τόσους ανθρώπους, τόσες συχνότητες και τόσα χρήματα για να κάνει  σωστά την δουλειά της. Το μόνο που χρειάζεται είναι ανεξαρτησία από την εκάστοτε κυβέρνηση και τον ασφυκτικό κομματικό πελατειακό – συνδικαλιστικό εναγκαλισμό.                       http://www.antinews.gr